Заминување

„Наместо поздрави“

Минатото нѐ прогонува,

Сегашноста нѐ задржува,

Иднината нѐ замаглува...

Што ли ќе остане од нас?

Само креатури кои бегаат од моменталните привиди

Во другите за нас.

Нивните мисли и страсти како спектри,

Небаре ловечки гоничи,

Итаат да ја растргнат нашата интима

И насладат од нејзината оскудна крв.

А потоа, сѐ така...

Во круг.

Од улога, во улога, на нашата физичка структура

Понудена за застика на туѓа жед и јадови.

А што со нашите?

Истрошливи битија за инстант жед,

Гранули ефтино зашеќерено кафе,

Миг дремка за набабрените очни капилари,

Бурен излив на допамин

За да му даде уште еден допамински фикс на допаминот,

Рабиес од волк за послушното куче

И море од суета за трошка утеха.

И сѐ така...

Повторно во круг,

Бесцелно до самиот крај

без суштинска завршница за потребниот исчекор.

Во тунелот темница,

Во темницата воз кој јури кон нас,

А ние,

Ко светулки во мракот опседнати и хипнотизирани од светлото

Чија жед ќе нѐ убие без бол,

Во миг.

Доцна е сега.

Време е за заминување...

Ние се подготвивме.

На ред сте вие.